Teleclub Ignacio Rey Stolle: balanceos entre recordos felices en Bazar

Localización

Na LU-120, á altura da Ponte de Outeiro, hai que coller un desvío cara a LU-P-1105 e percorrer por ela uns tres quilómetros e medio. Despois desviarse á dereita cara a pista da igrexa parroquial de Bazar (Castro de Rei).

Historia

Un televisor e un lote de libros, todo facilitado polo Ministerio de Información e Turismo, foron a única semente necesaria para que xermolase o teleclub de Bazar en Coea. O 12 de xuño de 1968, representantes da parroquia recibían, nun acto no Goberno Civil, a documentación para crear o que foi un dos centros sociais máis relevantes da provincia.

Actividades

O edificio, que posteriormente foi bautizado como centro cultural Ignacio Rey Stolle, albergou cursos de formación, representacións teatrais, homenaxes ou o tradicional pregón de Nadal e actividades deportivas na pista exterior.

Sandra Corbelle Ferreiro súbese a un dos columpio do teleclub de Bazar, en Castro de Rei, o mesmo no que sendo unha nena rompeu un brazo ("aínda que daquela eran verdes", di mentres sorrí), como se o fixera nunha máquina do tempo, que se acende a medida que vai imprimindo velocidade ao balanceo. "Este era o epicentro de todo", resume sobre un dos seus sitios preferidos da parroquia (tamén fala da ponte Liñares, onde pasaban boa parte do verán entre chapuzóns no río), ao que acudía "andando ou en bicicleta".

No interior do histórico inmoble asistía a clases de mecanografía ou informática, pero tamén "xogabamos fóra despois do catecismo", conta Sandra, sobre as instalacións deportivas nas que se organizaban todo tipo de competicións.

"Eu fun máis de fútbol que de tenis, pero esta pista era unha novidade na época", relata a actual conserxe do Ceip Ramón Falcón de Castro de Rei, que tamén recorda coma a contorna se enchía de xente polas festas da parroquia. "Viñan boas orquestras e era tradición ir tomar algo ao bar do teleclub", conta, recordando que "tamén había tenda".

Nela Sandra comprou os xeados máis ricos do mundo que, agora entre recordos, volve saborear. Tamén lembra coma se fose hoxe o chocolate que se servía polo pregón de Nadal, un momento marcado do calendario, ao igual que a visita dos Reis Magos ou a entrega de diplomas dos cursiños.

Aínda que leva anos vivindo en Meira, esta veciña de Bazar ten moi presentes as súas raíces. "Gústame moito o meu pobo, veño entre catro e cinco veces á semana", asegura, indicando que agora os xogos no seu recuncho preferido son co seu fillo de cinco anos.

"Cada vez que sube ao columpio dígolle: 'Ten coidado, que eu aquí rompín un brazo'", conta entre risas, sobre unha das anécdotas que se lle veñen á cabeza cando pensa nunha infancia chea de imaxes felices.

"Tiñamos tanta liberdade, moviámonos de aquí para alá, agora é impensable", di Sandra, á que lle apena ver como o tempo pasa factura nesta instalación, pero tamén como a despoboación causa estragos en Bazar, o seu berce natal.

Fuente: El Progreso